Dialoog met de natuur

Dialoog met de natuur – Irene van Lippe-Biesterfeld

In deze tijd waarin de aandacht voor het milieu steeds groter wordt, leeft bij velen het verlangen in de een of andere vorm samen te werken met de natuur. In dit boek neemt Irene van Lippe-Biesterfeld ons mee op haar weg naar een gevoelsmatig contact met de natuur. Met ervaringen uit haar eigen leven illustreert zij hoe het is niet meer verbonden te zijn met al het leven. Mede daardoor zijn mensen gaan handelen alsof zij meer zijn dan de natuur, alsof de mens zou mogen beschikken over het leven om hem heen. Ze beschrijft háár weg, haar innerlijke groeiproces, haar twijfels, haar verworven inzichten; een tocht van vallen en opstaan. Ze schroomt niet haar gevoelens van diepe ontroering te uiten, maar ook haar pijn en angst die een open communicatie met de natuur in de weg staan. Ze leerde communiceren met de bomen en de planten, de zon en de dolfijnen; zich open te stellen voor de wijze lessen van deze levensvormen, die op onverwachte wijze naar haar toekomen. Ze legt grotere verbanden, zoekt naar de dingen achter de dingen. Irene van Lippe-Biesterfeld wil in Dialoog met de natuur laten zien wat er kan gebeuren als mensen zich openstellen voor de liefde van de niet-dualistische wereld van het leven om hen heen, voor de eenheid van alle leven. Een onvoorwaardelijke liefde die klaar ligt om gegeven – en ontvangen – te worden.

alle boeken van Irene van Lippe-Biesterfeld

Recensie

De auteur is opgegroeid in een omgeving waar het moeilijk was zichzelf te zijn. Ondanks die situatie (of misschien juist daardoor) heeft zij zich ontwikkeld tot een vrouw met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Zij heeft zich ingezet voor de mensenrechten later toegespitst op de emancipatie van de vrouw, maar toch bleef zij het gevoel houden geen contact te hebben met de essentie van het leven. Haar zoektocht naar die bron beschrijft zij in dit boek. Zij maakt de lezer deelgenoot van haar pijn, angst en eenzaamheid die zij tot op de bodem moest ervaren om de zin van haar leven te vinden. Zij stelt zich steeds meer open voor de ongeziene, ongrijpbare wereld van de natuur, van andere dimensies totdat zij er steeds vloeiender mee in contact kan treden. Haar verhaal is eerlijk, gevoelig en door het laten zien van haar kwetsbaarheid, moedig. De inzichten die zij verwerft, haar verwondering en diepe liefde voor al wat leeft: stenen, planten, dieren, mensen, de kosmos, schenkt ze gul aan een ieder die ernaar wil luisteren en ervoor openstaat. De zelf geschilderde illustraties vormen een schitterende aanvulling, waardoor haar boodschap nog duidelijker overkomt.
(Biblion recensie, M. Kraaij-Van Weeren.)