Hara

Hara – Karlfried Graf von Durckheim

Hara is Japans voor ‘buik’, in de betekenis van het ‘juiste zwaartepunt’, de oorspronkelijke eenheid van het leven. Dit midden biedt de mens de ware eenheid van lichaam, ziel en geest. Alleen met Hara (her)vindt de mens zijn juiste gestalte in houding, adem, spanning en ontspanning. Door in Hara af te dalen zijn we verbonden met de aarde, maar tegelijk met het Zijn boven tijd en ruimte. We leven uit Hara en beleven hierin onze stilte, kracht en vervulling.

Hara vinden we alleen door beoefening ervan. Von Durckheim geeft daarom een gedetailleerde leidraad voor het oefenen op de weg naar zelfverwerkelijking. Wat daarbij overbodig of van geen waarde voor de westerse mens is, heeft hij achterwege gelaten. Het zijn stuk voor stuk praktische oefeningen, op zen gebaseerd, om met het wezen der dingen in contact te komen. Naast theorie en oefeningen is ook een aantal zen-teksten opgenomen, die de uiteenzetting van Von Durckheim nog eens onderstrepen en illustreren. Hara is een goed onderbouwd boek, waarin zij die zich in zen en Japanse filosofie willen verdiepen veel van hun gedrag zullen vinden. Voor hen die de weg naar zelfverwerkelijking, naar harmonie met zichzelf en met de omgeving gaan, is deze uitgave meer dan een richtinggevende gids.

Recensie

Hara, letterlijk ‘buik’, duidt het zwaartepunt van het menselijk lichaam aan. Door zijn zwaartepunt te (her-)vinden, krijgt de mens zijn juiste gestalte, die blijkt uit zijn houding, ademhaling en spanning/ontspanning. De auteur beschrijft de rol van Hara in het dagelijks leven van de Japanner en de algemeen menselijke betekenis ervan volgens oosters en westers inzicht. Het boek is bedoeld als leidraad bij het oefenen op de weg van zelfverwerkelijking. Wat over het wezen en de oefening van Hara wordt gezegd kan alleen hij begrijpen, die zelf begint te oefenen. Het boek besluit met vier uit het Japans vertaalde en ingeleide teksten van Meester Okada, Sato Tsuji, Shoseki Kaneko en Hakuin, de Zenmeester uit de 18e eeuw. Goede vertaling.
(NBD|Biblion recensie, H. de Weever)