Naar het hart van mijn ziel

Naar het hart van mijn ziel – Miek Pot

Wat gebeurt er met een moderne vrouw die ervoor kiest om als een kartuizer te leven? Miek Pot doet verslag van haar opmerkelijke zoektocht. Via de zusters Benedictinessen en moeder Theresa komt zij terecht bij een van de strengste kloosterordes. Twaalf jaar leeft zij als kartuizermonnik, nagenoeg zwijgend.

Al jong heeft Miek Pot (1960) een diep besef van de leegte en zinloosheid in haar bestaan. Terwijl ze intens deel-neemt aan het studentenleven in Leiden en ogenschijnlijk plezier heeft, hongert haar ziel naar iets ondefinieerbaars. Als zij een paar dagen in een klooster studeert, wordt zij gegrepen door de stilte. Haar innerlijke zoektocht begint, en brengt haar in een kluizenaars-klooster, waar stilte overheerst. Ze maakt een spirituele reis, waarin mystiek en meditatie een grote rol spelen. Maar ze is ook nauw betrokken bij de bouw van het kartuizerklooster in het Belgische Opgrimbie. Na haar uittreding zoekt zij haar weg weer in de maatschappij. In Nederland kan zij niet meer aarden, Brugge wordt haar nieuwe thuishaven.

Tegenwoordig begeleidt zij mensen aan de hand van Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP), het enneagram en de contemplatie. Deze nieuwe ervaringen verrijken ook haar eigen innerlijk leven, en brengen haar uiteindelijk naar het hart van haar ziel.

Recensie

De auteur beschrijft haar zeer persoonlijke zoektocht naar stilte en religieuze verdieping die leidt tot het kiezen voor een op de Byzantijnse ritus geschoeid kluizenaarsleven in een klooster in Belgie. Ze oefent nauwgezet in wat ‘het innerlijk waarnemen’ en ‘de verstilling van de geest’ wordt genoemd. De periode van intreden en afgezonderd leven, met veel aandacht voor mystiek en contemplatie, belicht ze op oprechte wijze door middel van soms korte overwegingen over bijvoorbeeld God en de duivel, de orde van de dag, meditatie, vrouwelijkheid. Vanwege haar zwakke lichamelijke conditie verblijft ze gedurende ruim vijf jaar in een kluizenaarsvestiging in Zuid-Frankrijk. Depressies en periodes van groeiende twijfel brengen haar na twaalf jaar leven in de strenge kartuizergemeenschap tot het besluit om deze te verlaten: ‘Het was een unieke fase in mijn leven…’ Ze wijdt zich nu in Brugge aan het trainen en coachen van mensen die persoonlijke begeleiding behoeven. Tegelijkertijd speelt ze met de gedachte om een klooster in te richten waar jonge mensen gedurende een afgebakende tijd in stilte en eenzaamheid kunnen oefenen om de eigen innerlijke weg te ontdekken. Met enkele zwart-witfoto’s uit het familiealbum. Ton Smits