Kleurenleer

Kleurenleer – J.W. Goethe

Kleuren behoren tot de belangrijkste factoren die onze omgeving bepalen. Bij het beleven van de natuur, bij het inrichten van onze leefomgeving en voor de kunstzinnige activiteit zijn zij van primair belang. Het ontstaan en de werking van kleuren is ook altijd onderwerp van wetenschappelijke belangstelling geweest. In onze tijd overheerst de natuurwetenschappelijke benadering van de kleur, die stoelt op de theorie van Newton. Veel minder bekend is de benaderingswijze zoals Goethe die heeft ontwikkeld. Goethes visie op het verschijnsel kleur sluit meer aan bij de manier waarop kunstenaars met kleur omgaan; de Engelse schilder William Turner is een bekend voorbeeld van een kunstenaar die zich rechtstreeks door Goethes kleurenleer heeft laten inspireren. Bovendien laat Goethes werkwijze veel ruimte voor de eigen kleurbeleving van leder mens. Tot nu toe ontbrak er een Nederlandse uitgave van deze kleurenleer. Nu er ook in de natuurwetenschap een hernieuwde belangstelling hiervoor aan het ontstaan is, verschijnt er een actuele en toegankelijke Nederlandse editie. Deze uitgave bevat de belangrijkste gedeelten uit Goethes omvangrijke werk, waaronder hoofdstukken over: de ‘subjectieve kleurwerking’; het ‘oerfenomeen’ van de kleur zoals dat elke dag tot uitdrukking komt in de hemelverschijnselen de kleuren van voorwerpen, planten en dieren; de werking van de kleur op de menselijke psyche. Deze vertaling richt zich zowel tot kunstenaars en wetenschapsmensen als tot iedereen die in kleuren is geïnteresseerd.

[bol_product_links block_id=”bol_5de3bf829cb1e_selected-products” products=”666774217″ name=”9789060382677″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Recensie

De kleurenleer van de grote Duitse schrijver (1749-1832), die in 1810 werd gepubliceerd, is in onze tijd niet geheel onomstreden. Voor een objectieve oordeelsvorming ontbrak tot de verschijning van deze editie in 1991 echter een betrouwbare Nederlandse vertaling van de uitvoerige studie die hij van dit onderwerp heeft gemaakt en die uit drie onderdelen bestaat: een didactisch, een polemisch en een historisch deel. In deze uitgave is het grootste gedeelte van het didactische gedeelte (inclusief het notenapparaat en de inleidingen die Rudolf Steiner tussen 1883 en 1890 voor de Duitse editie vervaardigde) opgenomen. Dit deel bestaat uit zes ‘afdelingen’: fysiologische kleuren; fysische kleuren; chemische kleuren; algemene opvattingen over kleuren; externe relaties (relaties van kleuren met o.a. filosofie, pathologie, wiskunde) en zintuigelijk-morele werking van kleur. Vooral voor kunstenaars is Goethes kleurenleer altijd een inspiratiebron geweest. Door zijn werkwijze, n.l. uitgaan van de fenomenen die zich aan de waarneming openbaren, vinden ook steeds meer modern geschoolde natuurkundigen toegang tot dit gedachtegoed. Bevat enkele kleurenplaten.
(Biblion recensie, Redactie)