Je ouders op je schouders

Je ouders op je schouders – Ed Nissink

We zijn opgegroeid met de verplichting om respect voor onze ouders te hebben. Jij hebt immers ‘de oorlog niet meegemaakt’ en ze hebben ‘alles altijd voor je eigen bestwil gedaan’. En in therapieland zijn we verplicht om ze te vergeven, liefde te ‘sturen’ of om altaartjes voor ze op te richten. Als je eindelijk zover bent dat je het altaartje met liefde op hun hoofd stuk zou slaan, is dit een boek voor jou. Het kan namelijk ook anders.

Leer op een mooie, humorvolle manier los te komen van destructieve en beperkende banden met je ouders en een band op basis van rust, vrede en gelijkwaardigheid met ze te ontwikkelen. Dat is helemaal niet zo moeilijk als bet lijkt: door je negatieve gevoelens onder de loep te nemen, kun je al snel komen tot acceptatie van jezelf, je leven en uiteindelijk ook van je opvoeding.

Daarnaast leer je beter begrijpen waarom ouders doen wat ze doen en hoe lastig het kan zijn om daarop terug te komen. Daar kun jij ze echter heel goed bij helpen, en het is prachtig om te zien hoeveel ouders daartoe bereid blijken te zijn.

Een helder boek, ontdaan van onnodig vakjargon en gebaseerd op onderzoeken naar de relatie tussen ouders en kinderen van alle leeftijden. Doorspekt met herkenbare voorbeelden en een aantal eenvoudig uit te voeren, resultaatgevende oefeningen, is het een boek dat voor ieder kind en iedere ouder van veel waarde kan zijn.

Recensie

Mensen die (ernstige) psychosociale problematiek ervaren, zoals gebrek aan zelfvertrouwen, wijzen vaak naar hun ouders als oorzaak. De auteur gaat ervanuit dat dit het zoeken naar oplossingen in de weg staat. Je kunt je ouders niet verantwoordelijk stellen voor jouw levensgeluk. Daarom moeten oplossingen gezocht worden in het hier en nu. Ook andere mechanismen die probleemoplossing in de weg staan, krijgen ruime aandacht, zoals weerstand en schuldgevoelens. De laatste twee hoofdstukken gaan over ‘het gesprek’ en mishandelde kinderen. Voorbeelden verlevendigen de tekst. Het boek, het vijfde van deze auteur, pretendeert de ouder-kind-relatie te behandelen, maar gebruikt daarbij te veel algemene psychologie.
A. Jong