Is dat niet de zoon van Jozef

Is dat niet de zoon van jozef? – Pinchas Lapide

Om drie redenen is een christelijk joodse dialoog in onze tijd dringender en hoopvoller dan ooit:

Ten eerste: Een eerlijke dialoog tussen de broeders van Jezus en zijn leerlingen is er nog nooit geweest. In de tijd van het oerschisma, toen de heidenkerk zich losmaakte van haar joodse moeder, schreeuwde en schold men in beide kampen, met alle heftigheid van een echte broedertwist. Later verketterde men elkaar, verbond het eigen heil met het onheil van de ander. Pas sinds die ‘oecumene van de dood’, die in de duistere jaren van de heerschappij van Kain de besten in beide kampen wegmaaide, zijn er bescheiden maar serieuze aanzetten tot een echt gesprek.

Ten tweede: In onze tijd zijn gelovige joden en christenen twee eilanden geworden te midden van een zee van apathie, materialisme en atheïsme. Een zee die steeds stormachtiger wordt en de heide geloofseilanden dreigt te overspoelen.

Ten derde: Tussen ons joden en christenen bestaat een diepe verwantschap, zo diep dat we tweeduizend jaar lang door alle bomen van de theologie liet bos van de broederschap niet over het hoofd hebben gezien – een verwantschap van geest en ziel, die veel dieper gaat dan dogmatiek, exegese en hermeneutiek. Aan de ware dialoog, waarin geen van beide het gelijk aan zijn kant heeft, geen van beide overwint of de ander bekeert, maar heide van elkaar leren, is dit boek gewijd.