Tegen de wind in – Lize Stilma
In voorbije tijden waren kloosters dicht bevolkt en stond er geen pastorie leeg. Hoe trots was de familie wanneer iemand uit haar midden zich in habijt of toga hulde. Maar ook op dit terrein heeft de tijdgeest meedogenloos toegeslagen. De nog bestaande kloostergemeenschappen vergrijzen en slechts zeer sporadisch klopt een jongere aan de poort. Het sterk uitgedunde leger pastoors ziet het werkterrein voortdurend groter worden door gebrek aan collega’s. Sommigen die beloofden ‘godgewijd’ te zullen leven, houden om uiteenlopende redenen stand. Anderen trokken de deur van klooster of pastorie achter zich dicht en waagden een sprong in het diepe. Over beide categorieën, maar voornamelijk de laatste, gaat dit boek.
Tegen de wind in is geschreven door Lize Stilma in samenwerking met mgr. drs. J.W.M. Bluyssen, prof. dr. C.J.M. Halkes, G.W.M. de Wit en drs. N.K. van den Akker.
Recensie
Een boekje met ervaringen van wel en niet-uitgetreden priesters en kloosterlingen, zowel mannen als vrouwen. Sinds Vaticanum II is er veel veranderd in de leefwereld van mensen die priester of kloosterling werden. Velen hebben gewacht op een versoepeling van de celibaatswet en een veel grondiger verandering van hun levenssituatie. Sommigen zagen hun levensstaat niet meer zitten en traden uit. Zij hebben dit dikwijls met zeer veel pijn en vervreemding moeten doorstaan. Het betekende niet zelden uitstoting uit familie en leefwereld, ook isolatie en verbittering. Zij die binnen klooster of ambt bleven, zagen ook de nodige veranderingen in hun status en functioneren binnen de kerkgemeenschap. De rangen werden kleiner, er kwamen nauwelijks jongeren aanvullen. Niet zelden raakten zij geïsoleerd. Het boekje is gebaseerd op ervaringen van mensen opgetekend in gesprekken met de auteur. Het is een boekje dat wellicht te denken geeft. Ook bekende kerkmensen verleenden er hun medewerking aan.
(Biblion recensie, R.G.I. Weverbergh)