De sleutel ligt in het donker – Manfred van Doorn
Hoe kijken mensen terug op de dynamiek van een voorbij leven? In twaalf krachtige monologen beschrijven verschillende betrokkenen hun ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er is gebruik gemaakt van een mengvorm van technieken. Feitelijke geschiedenissen worden aangevuld met fictieve interpretaties. Maar niet alleen de mens komt aan het woord: een engel, de duivel, een aartsengel en zelfs de geest van het karma worden ten tonele gevoerd in een poging de dramatiek van de gebeurtenissen te benaderen en de gewelddadige kant van de mens te verbinden met zijn goddelijke afkomst.
Recensie
Psychotherapeut en antroposoof Van Doorn (zelf tweede-generatie-oorlogsslachtoffer) poogt te laten zien welke spirituele lessen uit de Tweede Wereldoorlog getrokken kunnen worden. Hij doet dit aan de hand van twaalf korte fictieve monologen (zeven door mensen die in of door de Tweede Wereldoorlog gedood zijn, en in hun niet-aardse bestaan terugzien op hun leven; en vijf door hogere niet-menselijke wezens uit de andere wereld). De inhoud van de lessen komt ongeveer neer op geestelijk kunnen groeien en inzicht verkrijgen in de motieven en krachten van het aardse bestaan. Een teleurstellend boekje. De zogeheten ‘spirituele betekenissen’ hebben nauwelijks iets met de Tweede Wereldoorlog te maken, het resultaat is zeer algemeen. De ‘lessen’ zijn verder allesbehalve overtuigend.
(Biblion recensie, Dr. R. Kranenborg)