Wie de bron kent

Wie de bron kent – Willigis Jager

Wat rest ons als de catechismus van onze kinderjaren op de zinvragen van het leven geen bevredigend antwoord meer biedt? Kan de mens met een modern wereldbeeld, in het licht van de hedendaagse natuurwetenschap, nog religieus zijn? Willigis Jäger laat zien dat dit kan als de mens die vragen maar onder ogen ziet in plaats van ze te ontwijken. Op de weg van de mystieke ervaring die doorheen het leven van alledag voert, komen zoekers naar zin en betekenis tot verrassende inzichten. Dan blijkt dat de grenzen tussen natuurwetenschap en mystiek verdwijnen en religie een levende ervaring wordt.

Wie de bron kent… maakt de balans op en documenteert tegelijk de levensweg van een man die een roeping vervult. Na een korte autobiografische schets volgen zendbrieven die Willigis sinds 1992 aan zijn steeds groter wordende leerlingengroep regelmatig toestuurt. Ze belichten alle belangrijke thema’s van het spirituele leven. De lezer raakt op deze manier vertrouwd met de visie van de ‘grensganger’ Willigis Jäger – een visie die niet uit boeken, maar uit diepe mystieke ervaring afkomstig is en misschien juist daarom door dogmatici van verschillende herkomst wordt afgewezen. Het laatste deel van het boek gaat in op zijn conflict met Rome en illustreert dit met enkele karakteristieke fragmenten uit de grote hoeveelheid brieven die hem daarover hebben bereikt. In een gesprek met Christoph Quarch neemt Willigis tenslotte nog eens stelling met betrekking tot de tegen hem gerezen bezwaren en geeft hij zijn huidige standpunt weer.

Wie de bron kent… is een uiterst praktische leidraad voor wie in de huidige tijd de mystieke weg wil leren bewandelen.

Recensie

Een korte autobiografie van de auteur (1925) leidt een serie brieven van hem aan diverse leerlingen in. Hij is al ruim vijftig jaar Benedictijner monnik en een bevlogen, provocatief leraar (‘grensganger’ genoemd) in de mystiek-contemplatieve traditie van het christendom. Daarnaast is hij zenmeester en leidt hij een meditatiecentrum in Wurzberg. Eind 2001 kreeg hij een kerkelijk verbod om te preken en op te treden. Twee redacteuren maken de balans van zijn veelbewogen leven op en lichten het conflict met de Congregatie voor de geloofsleer toe. Tot slot neemt hij zelf in een interview met filosoof Christoph Quarch (1964) de dogmatici van verschillende herkomst de maat en poneert hij zijn erudiete en bruggen bouwende visie op mededogen en leegte, op actief christen zijn (los van het concept van een wrekende God) en tegelijk op openstaan voor ego-oplossende bewustwording en de boeddhistische leegte. Zijn zoektocht is vooral filosofisch en theoretisch, informatief voor iedereen die verdieping en zingeving zoekt.
Peter den Haring