Van mens tot mens – Laetitia
Laetitia, die gedurende het laatste jaar van haar leven de in dit boek verwoorde geluidsbanden insprak, overleed in 1972 op 54-jarige leeftijd.
De naam Laetitia is afkomstig uit een van haar vorige incarnaties en werd haar opgedragen te gebruiken omdat de inhoud van dit boek niet haar persoonlijk bezit is.
Laetitia kreeg al op jonge leeftijd contact met haar meester. Deze gaf haar opdracht om de belevenissen die zij in de nacht zou krijgen, overdag met zijn hulp te herbeleven en te verwoorden op geluidsband. Zij was zelf reeds begonnen de banden in schrijftaal over te zetten, maar helaas is haar niet meer de tijd gegeven dit werk af te ronden.
Degenen die nu de banden op schrift hebben gesteld, dachten er goed aan te doen geen veranderingen aan te brengen en zij hebben het gesproken woord zo letterlijk mogelijk overgenomen.
De boodschap van de meester culmineert in diens kijk op druggebruik en hoe dit in de geestelijke wereld overkomt.
Recensie
De profetische inspiratie welke het medium Laetitia (ps. van een in 1972 op 54-jarige leeftijd overleden vrouw) werd door haar op geluidsbanden ingesproken en hier schriftelijk weergegeven. Het zijn hoofdzakelijk ervaringen in de niet-stoffelijke wereld van zeer individuele aard. Geleid door een meester’ en een kabouter maakt zij contact met door haar als substantieel beleefde symbolen. In tamelijk zalvende taal krijgt de lezer een naief christelijk en dweepziek ethisch mensbeeld gepresenteerd, waarin het vader-imago niet van de lucht is. Het boekje is een soort archaische zondagsschool met paranormale zang. Het voorwoord van amper een pagina door prof. H. van Praag maakt het er niet beter op.
(NBD|Biblion recensie, P.M. van Breevoort-Noordzij)