Toen Nora nog sprak met dolfijnen

Toen Nora nog sprak met dolfijnen – Max Dendermonde

Een Rotterdams gezin gaat naar Florida. Naar Sarrasota, een stad aan de Golf van Mexico met een van de mooiste stranden ter wereld. De vader is bioloog, hij doet onderzoek naar dolfijnen die hier in zee leven. Er zijn 3 kinderen als het verhaal ‘Toen Nora nog sprak met de dolfijnen’ begint: Fred, een leuke fantast van 7, Nora, een dromerig meisje van 10 en de nuchtere 13 jarige Annet die de belevenissen vertelt. Ze maken in het nieuwe land veel avonturen mee. Onbekenden plegen aanvallen op de dolfijnen. Nora, Fred en Annet zijn verontwaardigd en ze willen daar iets tegen ondernemen. In een nacht groeien op geheimzinnige wijze twee eilanden aan elkaar, waardoor de vissers de zee niet meer kunnen bereiken. Zelfs een tropische orkaan kan dit niet ongedaan maken. Toch vormen deze ontwikkelingen de boeiende achtergrond voor een heel ander verhaal. Het gaat om de strijd die de ouders samen met hun dochtertjes voeren tegen de ernstige ziekte cystische fybrose.

Recensie

De 13-jarige Annet (ik-figuur) vertrekt met haar familie (broer, zus en ouders) vanuit Rotterdam naar Florida, waar de vader als bioloog onderzoekingen moet verrichten naar het gedrag van dolfijnen. De kinderen genieten van het nieuwe leven aan en op zee van het contact met leeftijdgenoten ondanks de ziekte van de beide meisjes (taaislijmziekte) dat hun een streng levensritme oplegt. Zo probeert de 10-jarige Nora, via muziek, te converseren met de vele dolfijnen die in grote getale voor de kust zwemmen. De lezer weet vanaf het begin dat Nora uiteindelijk aan haar ziekte zal overlijden. Haar as wordt door de andere gezinsleden over zee uitgestrooid. Ontroerende jeugdroman, waarin realiteit, fantasie, hoop en teleurstelling de belangrijkste elementen vormen, naast een ontluikende puberteit, die inzicht geeft in de realiteit van het leven. Dit tegen een achtergrond van menselijkheid, een prachtige natuur en lokale historie, die terugvoert naar de tijd van de zeerovers. De schrijvende verteltrant komt hier en daar wat moraliserend over. Vele identificatiemogelijkheden, versterkt door de ik-vorm. Vanaf 12 jaar, gezien de problematiek.
(Biblion recensie, Gonny Smeulders-Veltman)