Stenen hebben pijn

Stenen hebben pijn – J.R.M. Maas

Meditatie van een psychiater over de verschillende aspecten van de subtiele belevingswereld van de mens.

J. R. M. Maas, de schrijver van Bomen spreken zal voor zijn tweede boek, Stenen hebben pijn, zonder twijfel een even groot en dankbaar publiek vinden. Hij tracht op een ingehouden, voorzichtige wijze, in een tastende taal – die de lezer het denkproces, met alle onzekerheden en twijfels, bijna pijnlijk treffend laat meebeleven – woorden te vinden voor wat haast niet te verwoorden is. Over de wereld onder de zogenaamde objectieve realiteit, over de utopie van de relatie, over schuld en het ontbreken van schuld, over schuld en verantwoordelijkheid, macht en onmacht, het alleen zijn en het zich veilig voelen, over overgave en beheersing, samenzijn en conflict, over het ‘binnen’ en ‘buiten’ in de mens, over ouder worden en het verzet tegen de dood.
Die meditatie over dood en verzet – en over de functie van verzet zonder kans op succes – voltooit een diep menselijk geschrift, dat in geest en hart van veel lezers weerklank zal vinden.

Recensie

De schrijver heeft in dit boekje verschillende aspecten van de subtiele, haast onzegbare belevingswereld van de mens voortreffelijk en genuanceerd analyserend weten te formuleren. In deze uiteraard subjectieve beschouwingen zal iedere aandachtige lezer op zijn eigen wijze, aangepast aan zijn innerlijke toestand, zichzelf kunnen herkennen. Ofschoon de inhoud voor degenen, die vertrouwd zijn met existentiële literatuur, weinig nieuws zal brengen, is het een kostbaar boekje, dat veel stof tot overweging geeft.
(NBD|Biblion recensie, Drs. F.M. Raeven)