Individuatie als levenskunst

Individuatie als levenskunst – Dr. C.J. Schuurman

Veel ziekten zijn terug te voeren tot onopgeloste levensvragen. Zij blijken ongeneeslijk zolang de achterliggende psychische problemen niet bevredigend zijn opgelost. De auteur noemt de psyche “het krachtenspel op de achtergrond van ons lichaam”. Het orgaan waarmee wij dat kunnen waarnemen, is het Ik-bewustzijn met zijn beide polen van dagbewustzijn en nachtbewustzijn. Alleen samen, in ritmische afwisseling, zijn deze in staat de complete werkelijkheid te overzien.

Uitgebreid wordt aandacht besteed aan het spanningsveld tussen de erotische drang, die aan het eigene van onszelf tracht vorm te geven, en de erotische drang, die het contact maakt met de buitenwereld. Het ideale Ik, beantwoordend aan de erotische drang, heeft tot taak op de juiste manier de ontwikkeling van het reële Ik, gevormd door de egotiek, te bevorderen. Maar in dit proces zijn vele ontsporingen mogelijk.

Om uit de dualiteit van het bestaan te kunnen ontsnappen is creativiteit nodig en de spontaniteit van “het kind in onszelf”. Omdat de buitenwereld der volwassenen dit gewoonlijk infantiel vindt, moeten wij het doelbewust voor dat kinderlijke opnemen, desnoods tegenover de hele wereld. Alleen dan blijven wij in contact met de bron van ons wezen en kunnen wij onszelf worden in het individuatieproces.