Het innerlijk landschap – Silo
In dit boek werpt Silo, met een directe en diepgaande stijl, de vragen op over en geeft de fundamentele – en gefundeerde – antwoorden omtrent de zin van het leven.
‘… Jij bent de zin van de wereld, en wanneer jij jouw zin verheldert, verlicht je de aarde…’
‘… Het geestelijk leed zal terugwijken, naarmate het geloof in het leven sterker wordt, dat wil zeggen naarmate het leven aan betekenis wint…’
‘… Hou van de werkelijkheid die je opbouwt en zelfs de dood zal je opwaardse vlucht niet tegenhouden…’
De filosofie die men proeft uit de 18 hoofdstukken die dit boek vormen – samengesteld als de stukken van een prachtig tableau, waar de kleuren en geluiden van ruimte en tijd elkaar doorkruisen – wordt concreet tot uiting gebracht in het voorstel: ‘de aarde menselijk maken’.
Recensie
Silo (ps. voor Mario Rodriguez Cobos) richtte in 1969 “de Gemeenschap” op. Deze groepering is sinds kort in Nederland aktief, doch zeer klein van omvang. In dit boekje wordt een soort samenvatting gegeven van wat Silo wil: in een aantal aforismen, gerangschikt in hoofdstukjes laat hij de innerlijke weg zien die de mens zal moeten gaan. Nadruk valt op het vermijden en overwinnen van pijn, het helpen van de naaste, je eigen centrum te ontdekken. Het is een soort levensfilosofie, waarin het gaat om het menselijk maken van deze wereld. Specifiek religieus lijkt het niet te zijn. Het boekje is niet moeilijk, maar nogal vaag en ongrijpbaar. Het is geen boek waar je veel wijzer van wordt. Evenmin een boek dat je inspireert om meer van deze man en beweging te willen weten. Het zal geen kwaad kunnen zo’n boekje aan te schaffen, maar veel verder zal de lezer er ook niet mee komen.
(NBD|Biblion recensie, Dr. R. Kranenborg)