Handboek reincarnatietherapie

Handboek reincarnatietherapie – Ronald van der Maesen

‘Hoewel ik niet in reïncarnatie geloof en mijn cliënten dat al snel vertel als het onderwerp ter sprake komt, behandel ik ‘ervaringen uit een vorig leven’ met respect. Dergelijke ervaringen bevorderen om voor mij onverklaarbare redenen bijna altijd een snelle verbetering.’
( Edelstien, 1984)

Een welwillende attitude In dit boek wordt geen poging gedaan het reïncarnatie-idee van een wetenschappelijk bewijs te voorzien, noch wordt er van uitgegaan dat alle lezers in reïncarnatie geloven. De houding ‘ik sluit het niet uit’ lijkt de meest juiste houding, omdat het bestaan ervan noch op wetenschappelijke noch op religieuze noch op filosofische gronden kan worden bewezen of uitgesloten. Een welwillende attitude is temeer op zijn plaats voor wie zich realiseert dat een substantieel deel van de wereldbevolking in reïncarnatie gelooft. Literatuur over reïncarnatie Daarbij is het opmerkelijk dat de literatuur over dit onderwerp de laatste decennia is verrijkt met positieve beschouwingen van Nederlandse wetenschappers als Boeke, Cliteur, Defares, Dessaur en Van Praag en van internationale publicisten als James, Kimmerle, Lusseyran, McTaggert, Stevenson en Weiss.

‘Het hele idee dat regressie bij mensen kan optreden tot aan het punt waarop ze zich vorige levens herinneren, is toevallig gekomen. Toen psychotherapeuten gebruik begonnen te maken van hypnose kwamen ze tot de ontdekking dat mensen soms naar een veel eerdere tijd terugsprongen dan iemand verwacht had.’
(Neiman & Goldman, 1994)

Met name bij traumatische ervaringen kan het ongetwijfeld helend werken als in ‘trance’-toestand herinneringen uit de cliënt zelf naar boven komen, onverschillig of de cliënt die situeert in het huidige of in een vorig leven. Essentieel is dat na een trauma het verleden niet langer alleen maar de vijand blijft van de hulpvrager.

Het ‘abces in de herinnering’ (Van der Kolk, 1991) mag niet langer dan nodig is alleen maar naar buiten komen als symptoom (paniek, geheugenstoornis, woede, obsessief seksueel gedrag), maar moet bespreekbaar en dus behandelbaar worden.

Het induceren van een (pre-)persoonlijke ervaring is vaak relatief eenvoudig. De kunst van reïncarnatietherapie is gelegen in haar methodiek om de relevante traumatische ervaring op te sporen en de cliënt te ondersteunen bij het herbeleven en vervolgens bij het verwerken ervan.