Geschenken van Eykis

Geschenken van Eykis – Wayne Dyer

Wayne Dyer, de beroemde schrijver die in het leven van talloze mensen een belangrijke plaats inneemt, heeft nu een verrassende roman geschreven, die aansluit bij zijn reeds veelgelezen boeken Niet morgen, maar nu, Het heft in eigen hand en Geen zee te hoog.
De hoofdpersoon van het verhaal is een jongeman, die andere werelden wil onderzoeken. Hij komt terecht op een planeet die tot zijn verbazing uiterlijk precies het evenbeeld is van de aarde: dezelfde files op de wegen, de eendere voetbalwedstrijden op de tv en dezelfde enorme winkelcentra.

Wanneer zijn verbazing en teleurstelling dreigen over te gaan in verveling, ziet hij op de tv in zijn hotelkamer na nieuws en weerbericht een jonge vrouw waarschuwen tegen bezorgdheidsaanvallen die na het weekeinde kunnen optreden. Nieuwsgierig geworden maakt hij een afspraak met deze jonge vrouw en zij besluiten tenslotte tot een uitwisselingsbezoek: hij zal zijn mening zeggen over deze planeet en zij zal de aarde bezoeken en haar mening geven over het leven op aarde.

Geschenken van Eykis is geen science-fiction-roman maar een parabel over de misvattingen omtrent de realiteiten van onze wereld.

alle boeken van Wayne Dyer

Recensie

Psychotherapeutische raad, verpakt in een Utopia a la Plato. Op een evenbeeld van de Aarde, de planeet Uranus (Plato’s “hemel”) zijn de ideeen niet enkel reeel, maar gemechaniseerd tot jaloeziegelei, zelfverwerpingslotion, gevoelskwesties enz. Deugd is er een gevolg van kennis. Liefst technologische kennis. Hierover volgt een omslachtige dialoog tussen de “ik” en de Uraanse nieuwslezeres Eykis. Bij een bezoek aan de aarde herhaalt ze telkens de adviezen uit Dyers vorige boeken zoals Niet morgen maar nu. Het verhaal speelt verder geen rol, behalve in hymnen op Eykis’ schoonheid en wijsheid. Deze komt neer op laissez faire, laissez aller; Gods Rijk is binnen in u, e.d. Alle geestesactiviteiten worden gereduceerd tot louter denken. Omgangstaal en omgangsvormen uit de USA worden gesleten als het menselijke.
(NBD|Biblion recensie, J. Klein)