Geestkracht en gezondheid

Geestkracht en gezondheid – Abraham Khazam

Over kanker is al heel veel geschreven, maar aan de emotionele aspecten van de ziekte wordt over het algemeen weinig aandacht besteed. In die leemte voorziet dr. Abraham Khazam met zijn boek Geestkracht en gezondheid. Het boek is in de eerste plaats geschreven voor mensen die kanker hebben, maar ook bedoeld voor mensen die in hun directe omgeving met kanker te maken hebben. Khazam gaat niet in op de vraag hoe normale cellen plotseling kankercellen kunnen voortbrengen, maar op de minstens zo belangrijke vraag waarom het lichaam ze hun gang laat gaan. Hij concentreert zich daarbij vooral op de emotionele toestand van kankerpatiënten. Khazam stelt: ‘De geest, die groter en beter is dan het lichaam, moet het de weg wijzen en het genezingsproces steunen. (…) De medische wereld wordt zo in beslag genomen door geavanceerde technieken dat ze vergeten is dat patiënten met een vechtersmentaliteit meer kans hebben.

Recensie

‘… aan de emotionele aspecten van kanker wordt over het algemeen weinig aandacht besteed’ staat op de flaptekst; deze bewering is anno 1997 in Nederland echter niet juist. Het boek is oorspronkelijk in Australië verschenen; over de auteur meldt het boek dat hij in 1959 ‘toen (hij) medicijnen studeerde’, o.a. ‘autogene training’ (een uit 1932 stammende op auto-hypnose gebaseerde methode voor systematische ontspanning van het lichaam) leerde kennen; uit het boek blijkt dat hij als ‘huisarts met een aanzienlijke ervaring op het gebied van de psychiatrie’ deze en verwante methoden toepast om emotionele aspecten van kanker te behandelen. Zodoende sluit hij aan bij een actuele trend in de kankerbehandeling, die weliswaar interessante nieuwe perspectieven biedt en vermoedelijk een aantal patiënten baat heeft gegeven, maar die vooralsnog zó slecht empirisch onderbouwd is dat hij, al dan niet bedoeld, ook misbruikt kan worden om patiënten valse hoop te geven. Het bekende verhaal hierover wordt in dit boek verteld, echter op basis van zó onspecifieke literatuur en met zó weinig gebruik van recente inzichten, dat het hoegenaamd weinig bijdraagt tot dit controversiële thema.
(Biblion recensie, Dr. H.S. Verbrugh)