En hoe nu verder

En hoe nu verder – Ellen van Monsjou-Krijger

Als iemand die je lief is je verlaat door zelfdoding, stormen er velerlei gevoelens op je af: ontsteltenis, medelijden, boosheid. Waarom ging hij of zij weg? Dit kan niet waar zijn! Ik voel me in de steek gelaten! Ben ik tekort geschoten? Had ik het kunnen voorkomen? Waar is hij of zij nu? Hoe kom ik dit ooit te boven?!

De Stichting Dr. Elisabeth Kübler-Ross heeft twaalf nabestaanden na zelfdoding bereid gevonden iets op papier te zetten over hun verwerkingsproces, met het doel door hun ervaringen anderen te helpen.

Aan het woord komen, ouders, echtgenoten, familieleden, vrienden, enzovoort. Ieder benadert het verwerkingsproces vanuit zijn of haar eigen standpunt.
Een boekje waar mensen die geconfronteerd zijn met een dergelijk onbegrijpelijk en smartelijk verlies, moed uit kunnen putten om zelf verder te gaan.
Buitenstaanders zullen meer begrip krijgen voor de specifieke problemen van nabestaanden, Het kan hen helpen hun houding te bepalen en de juiste (ant)woorden te vinden.

[bol_product_links block_id=”bol_5afd576a4d408_selected-products” products=”666769041″ name=”9789020200973″ sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Recensie

De Stichting Dr. Elizabeth Kübler-Ross laat van zich horen via publicaties, die met de dood te maken hebben. Een van die publicaties behandelt op een speciale manier de gevoelens van mensen, die iemand verliezen door zelfdoding. Het boekje laat namelijk twaalf mensen aan het woord, die met een dergelijke ramp werden geconfronteerd. Hoe verschillend deze mensen ook zijn en hoe verschillend hun manier van vertellen ook, steeds opnieuw blijkt dat hun ervaringen veel overeenkomst vertonen. Nabestaanden van zelfdoders schamen zich, ze hebben schuldgevoelens omdat ze denken, dat ze de ander in de steek lieten; er is verder de gedachte dat zo’n gebeurtenis het leven van de nabestaanden voorgoed vernielt en bovenal is er het niet-begrijpen: hoe kan iemand zichzelf doden? Hoe is dat mogelijk? Het boekje geeft eigenlijk niet veel antwoorden, maar wèl laat het zien hoe mensen een drama als dit kunnen verwerken. En daarom kan het goede diensten bewijzen aan anderen, die hetzelfde meemaken.
(Biblion recensie, T. van Oirschot-Sparla)