Een meneer met geheimen

Een meneer met geheimen – Anna Cool

Akkemei heeft net als haar vriendjes en vriendinnetjes een hekel aan dat strakke schema op haar kastdeur. Haar hele dag lijkt wel van minuut tot minuut geregeld: opstaan, douchen, eten, met de bus naar school, met de bus naar huis, omkleden voor tennislessen, paardrijden, ballet- en muzieklessen, met de bus naar huis, huiswerk maken, televisie kijken, muziek studeren, overhoord worden en dan naar bed. Gelukkig haalt haar vriendje Okkebas haar soms een beetje uit de sleur.
Plotseling duikt er een man op, die een koffer met zich meesleept en die graag de kinderen helpt die zich vervelen of die hun drukke ongelukkig georganiseerde leven vol grote-mensen-bedenksels en plichtplegingen. In zijn koffer heeft hij allerlei oude spelletjes, waarbij het er niet om gaat de eerste of de beste te zijn, maar om plezier te hebben en vrij je fantasie te gebruiken.
De meneer met geheimen weet de kinderen weer aan het spelen te krijgen, ook al vinden veel ouders dat minder prettig, evenmin als de juf op school. Maar alles verandert als juf de meneer met geheimen ontmoet en in hem een oude bekende herkent, uit de tijd dat de stoomcaroussel nog in het dorp kwam.

Recensies

Akkemei sluit vriendschap met een jongen uit haar klas, Okkebas. Samen ontmoeten ze een meneer, die hen de geheimen leert van het vrije kinderspel omdat kinderspelen dreigen te verdwijnen door alle clubs en verenigingen in onze georganiseerde maatschappij. Het boek heeft duidelijk een opvoedkundig doel. Door een scherp contrast te stellen tussen aan de ene kant het spel in georganiseerd verband, bijv. tennis en ballet, en aan de andere kant de oude kinderspelletjes, zoals knikkeren, bokspringen en hinkelen, pleit de schrijfster voor meer vrijheid in het spel. De zwart-wit tekeningen zijn eenvoudig en passen goed bij het verhaal. Soms is de verteltrant wat langdradig en lijken de geschetste situaties erg overdreven bijv. als kinderen op school gestraft worden voor het meebrengen van een springtouw. Hierdoor verliest het verhaal aan spanning. Toch kan het boek kinderen, en met hen de ouders, aan het denken zetten. Misschien is dit een manier om de oude kinderspelletjes – en daarmee het plezier maken met elkaar in vrije tijd – in ere te herstellen.
(Biblion recensie, M.C. van Mook-van Gils)