De stem van de aarde – Elizabeth Fuller
Na de dood van haar echtgenoot vertrekt Elizabeth Fuller naar Australië, waar ze in een huis gaat wonen dat gebouwd blijkt op heilige aboriginalgrond. Ze ontmoet Max Eulo, een aboriginal, die haar meeneemt op een tocht door het uitgestrekte en mystieke binnenland van Australië. Elizabeth leert zo de manier van leven en vooral ook de manier van denken kennen van de aboriginals, ‘de hoeders van de aarde’ voor wie de grond de bron van alle leven vormt. Van hen leert Elizabeth Fuller te luisteren naar de stem van de aarde. En wie luistert naar de stem van de aarde, luistert naar zichzelf.
‘Een vergelijking met Mario Morgan’s Australië op blote voeten is niet te vermijden, maar Fuller’s verhaal is persoonlijker’ Publishers Weekly
Elizabeth Fuller woonde in New York voordat ze naar Australië emigreerde. Ze schreef diverse boeken, waaronder Poor Elizabeth’s Almanac en Me and Jezebel. Van De stem van de aarde werden in Nederland al meer dan 30.000 exemplaren verkocht.
Recensie
Verdriet en teleurstelling drijven de Amerikaanse schrijfster Liz voor enige tijd naar Australië. Het huis dat zij en haar tienerzoon Chris daar betrekken, blijkt gebouwd te zijn op heilige Aboriginalgrond. Als Liz in contact komt met de geest van een Aboriginaltovenaar wordt duidelijk dat dit volk haar belangrijke dingen kan leren. Ze ontmoet Max, een volbloed Aboriginal, die Liz en haar zoon begeleidt naar zijn geboortedorp in het binnenland. Aanvankelijk voelen zij zich daar weinig welkom. De spiritualiteit van deze mensen en het land openen echter Liz’ ogen, waardoor ze haar angst en verdriet overwint en met hernieuwd inzicht in zichzelf en haar omgeving haar leven weer oppakt. Fuller baseerde dit boek op gebeurtenissen uit haar eigen leven. Geen literair hoogstandje, maar een toegankelijke beschrijving van een bewustwordingsproces onder invloed van de Aboriginalcultuur. Een duidelijk inzicht in deze cultuur geeft het boek echter niet. Fuller schreef eerder acht boeken en twee toneelstukken, waaronder ‘Me and Jezebel’. (Biblion recensie, Karin van Hoof.)